Charakter prawny art. 37a k.k. omawiam w Przeglądzie Sądowym

Zbliżamy się do rozwiązania zagadki art. 37a k.k. W listopadowo-grudniowym „Przeglądzie Sądowym” odkrywam kolejne karty w dyskusji o charakterze prawnym tego przepisu, ustosunkowując się do argumentów zaprezentowanych w dotychczasowej literaturze.

1. modyfikator ustawowego zagrożenia karą;
2. dyrektywa sądowego wymiaru kary, określana także zamianą kary;
3. dyrektywa czy instytucja ustawowego wymiaru kary, określana także sankcją zamienną;
4. nadzwyczajny wymiar kary niebędący nadzwyczajnym złagodzeniem kary;
5. swego rodzaju nadzwyczajne złagodzenie kary.

Opracowanie zostało już wytezowane w LEXie i można je odnaleźć pod art. 37a k.k.

Stoję na stanowisku, że art. 37a k.k. jako tzw. przepis przednawiasowy dookreśla ustawowe zagrożenia karą za popełnienie czynów zabronionych, których sankcja została opisana w sposób niekompletny w poszczególnych przepisach typizujących jako kara pozbawienia wolności nieprzekraczająca 8 lat.

Oznacza to, że sankcje prima facie jednorodne bądź w ograniczonym zakresie różnorodne, występujące w przepisach typizujących przestępstwa, stają się zagrożeniami alternatywnymi bądź jeszcze bardziej różnorodnymi za sprawą modyfikatora określonego w art. 37a k.k. (teza 1 powyżej).

Czyli art. 37a k.k. jest abstrakcyjnym modyfikatorem ustawowego zagrożenia karą, wprowadzającym do sankcji kary alternatywne będące podstawą zwyczajnego wymiaru kary. Dokładnie uzasadniam to stanowisko w “Przeglądzie Sądowym”.

Mikołaj Małecki, Charakter prawny art. 37a k.k., „Przegląd Sądowy” 2016, nr 11–12, s. 184–198.